Usta işi bir film ve sıra dışı bir sevgi hikayesi. Luc Besson'un belki de en iyi filmi
Tekdüze bir hayat nasıl değişir?
Tetikçilik zor iş. Güven sorunu var, bir şeylere bağlanma sorunu var, devamlı tetikte olma sorunu var. Sırtını duvara dayayıp uyumak ne kadar rahat olabilir ki?
Para biriktiriyorsunuz ama ne için… ta ki bir başka tetikçi sizi öldürene kadar geçen bir hayat. Gerçekten çok ilginç bir tarz.
Leon ( Jean Reno ), Amerika'da mafya babasından aldığı işleri yapan bir tetikçiyi oynuyor. Gerekmedikçe kimseyle konuşmayan, hayatta kendi kuralları olan ve asla bu kurallardan taviz vermeyen, taviz verdiğinde ortamı terk eden bir karakter. Ama filmde belki şu fark edilebilir; her sabah çiçeğini camın önüne koyması, her ne kadar soğukkanlı bir katil olsa da insani bir yönü olduğu izlenimi yaratıyor. Matilda ( Natalie Portman ) ise Leon'un yaşadığı apartman dairesinde yan komşusu.
Babasının uyuşturucu işinde yozlaşmış polis memuru Norman Stansfield’a ( Gary Oldman ) kazık atmaya çalışması sonucu tüm ailesi öldürülünce şans eseri hayatta kalır. Ki sahnede Leon’un kapıyı açıp açmama arasında yaşadığı tereddüt, tetikçinin kendi kurallarına ne kadar bağlı olduğunu göstermek için çekilmiş sanki. Sonuçta o kapı açılır ve kız içeri girer. Ailesini çok sevmese de küçük kardeşinin intikamını almak için Leon’dan yardım istemesi, tetikçinin ona yardım ederken birlikte yaşadıkları filmin konusu diyebilirim.
Her iki tarafın da, hayatları boyunca eksikliğini fark etmedikleri şeyin aslında sevgi olduğu, filmde çok güzel işlenerek anlatılmış. Oyunculuk olarak Jean Reno'nun üst düzey bir performans göstermesi ve kariyerine 12 yaşında bu film ile başlayan Natalie Portman’ın ondan aşağı kalmaması çok iyi bir ürün ortaya çıkarmış.
İzlememiş olanlar için kesinlikle tavsiye ederim. Filmin finali için “keşke” ile başlayan bir cümle kuracağınıza neredeyse eminim diyebilirim.
0 yorum :
Yorum Gönder