Çizgi film uyarlaması filmlerin öncülerinden biri olan Hellboy karşınızda.
Çizgi roman uyarlaması filmlerin önünde bir takım engeller yer almaktadır. Zira bir çizgi romanı sinemaya uyarlıyorsanız, bu çizgi romanın bir çok hayranı var demektir. Bu sebeple de hayranların beğeneceği bir film yapmak zorundasınızdır ki genellikle çizgi roman hayranları bu tarz filmleri beğenmemek eğilimindedirler. Bunun yanı sıra bir başka zorluk da çizgi romanlarda yer alan süper kahramanları gerçek hayatın içine yerleştirmektir. Zira fantastik bir dünyada her şeyi yapabilen bir süper kahramanı gerçek hayatın içine sokmak ve sahip olduğu süper güçleri gerçekçi bir şekilde seyirciye yansıtabilmek, bu tarz filmlerin aşması gereken en büyük zorluktur. Çünkü fantastik edebiyat ve çizgi roman hayranı biri olarak rahatlıkla söyleyebilirim ki; benim bu tarz kitap ve romanları okumamdaki en büyük etmen, gerçek hayatın sıkıntı ve stresinden sıyrılıp farklı şeyler okuma isteğidir. Bu sebeple bu tarz eserleri gerçek hayatta görme fikrine pek de sıcak bakılmamasını anlayışla karşılayabilirim. Ancak bahsettiğim zorluklar aşılabilirse ortaya da mükemmel filmlerin çıktığını da unutmamak gerekir.
Neyse lafı fazla uzatmadan filmimize gelelim. Önce kısa bir bilgi: Mike Mignola'nın ünlü çizgi roman serisin "Dark Horse Comics" teki bir kahraman olan Hellboy, Guillermo del Toro'nun yönetmenliğini yaptığı aynı isimli film ile sinemaseverler ile buluşmuştur.
Çizgi roman uyarlaması filmlerin önünde bir takım engeller yer almaktadır. Zira bir çizgi romanı sinemaya uyarlıyorsanız, bu çizgi romanın bir çok hayranı var demektir. Bu sebeple de hayranların beğeneceği bir film yapmak zorundasınızdır ki genellikle çizgi roman hayranları bu tarz filmleri beğenmemek eğilimindedirler. Bunun yanı sıra bir başka zorluk da çizgi romanlarda yer alan süper kahramanları gerçek hayatın içine yerleştirmektir. Zira fantastik bir dünyada her şeyi yapabilen bir süper kahramanı gerçek hayatın içine sokmak ve sahip olduğu süper güçleri gerçekçi bir şekilde seyirciye yansıtabilmek, bu tarz filmlerin aşması gereken en büyük zorluktur. Çünkü fantastik edebiyat ve çizgi roman hayranı biri olarak rahatlıkla söyleyebilirim ki; benim bu tarz kitap ve romanları okumamdaki en büyük etmen, gerçek hayatın sıkıntı ve stresinden sıyrılıp farklı şeyler okuma isteğidir. Bu sebeple bu tarz eserleri gerçek hayatta görme fikrine pek de sıcak bakılmamasını anlayışla karşılayabilirim. Ancak bahsettiğim zorluklar aşılabilirse ortaya da mükemmel filmlerin çıktığını da unutmamak gerekir.
Neyse lafı fazla uzatmadan filmimize gelelim. Önce kısa bir bilgi: Mike Mignola'nın ünlü çizgi roman serisin "Dark Horse Comics" teki bir kahraman olan Hellboy, Guillermo del Toro'nun yönetmenliğini yaptığı aynı isimli film ile sinemaseverler ile buluşmuştur.
Gelelim Hellboy filmi, yukarıda bahsetmiş olduğum zorlukları aşabilmiş mi ? Önce kısaca filmin konusundan bahsetmek istiyorum.
Filmimiz İkinci Dünya Savaşı yıllarında başlıyor. Savaşın yönünü değiştirmek ve kaybetmek üzere oldukları savaşı kazanmak için Grigori Rasputin ( Karel Roden ) önderliğindeki Nazi birlikleri, paranormal aktiviteler içine girmişlerdir. Yaptıkları çalışmalar sonrasında Cehenneme bir kapı açmayı da başarmışlardır. Ancak bu seremoni, müttefik güçlerin baskını sonrasında olumsuz sonuçlanır. Ancak kapı bir süre açık kalmıştır ve yeryüzüne, kırmızı bir yaratık gelmiştir. Profesör Trevor "Broom" Bruttenholm ( John Hurt ) Hellboy'u ( Ron Perlman ) bulmuş ve onu kendi öz oğlu gibi iyi bir insan (!) olarak yetiştirmiştir. Karanlık geçmişine rağmen Hellboy, şaşırtıcı bir şekilde iyilik yanlısı biri olur ve sahip olduğu esrarengiz arkadaşları ile birlikte Dünyayı kötücül yaratıklara karşı koruyan bir kahramana dönüşmüştür. Ancak bir şekilde Dünyaya yeniden gelen Rasputin, Hellboy'u Dünyaya gelme amacına uygun şekilde karanlık tarafa çekmeye ve Dünyayı yok etmeye çalışacaktır.
Filmin, hikaye olarak çok sağlam bir malzemeye sahip olsa da bu malzemenin yeterli derecede kullanılmaması ve senaryosundaki zayıflığı en önemli eksisidir. Böyle bir filme ve oyuncu kadrosuna göre konu olarak hafif kalmış bir filmdir. Filmde aksiyon, komedi ve drama bir arada harmanlanmaya çalışılmıştır. Ancak bunu yaparken zaman zaman sıkıntıların yaşanması filmin yapısını bozmuştur. Zira bir yandan Hellboy, eğlenceli ve esprili bir karakter olarak yansıtılmaya çalışılırken diğer taraftan da gönül işlerine düşmüş, neredeyse güzel ve çirkin sendromu yaşayan bir karakter olarak yansıtılmaya çalışılmıştır. Ancak bu geçişlerdeki dengenin tam tutturulamadığı düşüncesindeyim.
Filmin olumsuz sayılabilecek yönlerinden bahsettikten sonra, onun artılarından da bahsetmek isterim. Öncelikle filmdeki karakterlerin birbirinden ilginç ve karizmatik olması izlenebilirliği son derece arttırmıştır. Özellikle Grigori Rasputin ve Karl Ruprecht Kroenen karakterlerine hayran kaldığımı belirtmeliyim. Diğer taraftan Hellboy'u canlandıran Ron Perlman'ın karakterine çok yakıştığını ve filme ayrı bir hava katmış olduğunu söylersem yanlış söylemiş olmam herhalde. Çekildiği yıla göre başarılı sayılacak görsel efektlere sahip, müziklerinde ise vasatın üstünde bir başarıyı yakalamış bir filmdir.
Sonuç olarak artısıyla eksisiyle birlikte düşünülünce izlenmeyi hak eden bir film. Vakit bulduğunuzda izlemenizi tavsiye ederim.
0 yorum :
Yorum Gönder